फिक्कलः चौरी पालन गरेर इलामका युवाहरु व्यवसायिक बन्न थालेका छन् । लोप हुँदै गएको चौरी पालन पेशाप्रति इलामको लेकाली क्षेत्रका युवाहरुको आकर्षण बढेको हो ।
सन्दकपुर गाउँपालिका–२ का राम बहादूर राई वैदेशीक रोजगारीमा गएको १० वर्षपछि फर्किएर चौरी पालन गरिरहनु भएको छ । यस ठाउँको धुपि क्षेत्रमा परम्पारगत रुपमा चौरी पालन हुँदै आएको थियो । अहिले राईको गोठमा २५ वटा चौरी छन् । उहाँले घरपालुवा उराङ जातिका चौरीहरु पालन गरेको बताउनुभयो ।
सन्दकपुर ४ को बिखेभञ्ज्याङ्ग क्षेत्रमा पनि चौरी पालनको काम हुँदै आएको छ । आम्दानीको हिसावले दूध, घ्यू र छुर्पी बेचबिखन गरि वार्षिक रुपमा ५ लाख चौरी गोठका संचालकले आम्दानी गर्दै आएका छन् । हिमाली क्षेत्रको आम्दानीको श्रोतको रुपमा रहेको चौरीपालनबाट युवाहरुले चौरी पालनको व्यवसायिक विकास र प्रवद्र्धनमा सक्रियता देखाएका हुन् ।
लेकाली हावापानी शितल–सुन्दर घाँसे मैदानमा सन्दकपुर २ को धुपि क्षेत्र चौरी पालनको पकेट क्षेत्र हो । तीनदेखि छ हजार मिटर उचाइको हावापानी रुचाउने चौरीलाई यो क्षेत्र अनुकुल मानिन्छ । चौरी एउटा गाईको प्रजाती हो । यो घर पालुवा र जंगली गरि दुई प्रकारको हुन्छ र उराङ जातको चौरीलाई घरमा पाल्ने गरिएको छ ।
इलामका उच्च पहाडी क्षेत्र फालेलुङमा परम्परादेखि नै चौरी पालन व्यवसाय पछिल्लो समयमा बढ्दै गएको छ । चौरी पालनमा अहिले युवाहरूको आकर्षण बढ्दै गएको छ । चौरीको दूधबाट मात्र होइन रौंबाट पनि आम्दानी हुने गरेको छ । रौबाट राडीपाखी बन्ने गरेको छ । यहाँका युवाहरुको चौरीप्रतिको माया देखेर आन्तरिक तथा बाह्य पर्यटक समेत लोभिने गरेका छन् ।
गाई किर्खो बाट जन्मिने चौंरीलाई ‘उराङ’ र पहाडी गोरु याककको संसर्गबाट जन्मिने सन्तानलाई ‘डिम्जो’ भनिन्छ । डिम्जो चौरी जस्तै दूधालु हुन्छ तर, झोप्क्यो ९भाले० भने नपुंशक हुन्छ र भारी बोक्न काम लाग्ने हुन्छ । दूध, घ्यू, छुर्पी भने घरपालुवा गाईको तुलनामा महंगो मूल्यमा बिक्री हुन्छ ।
